Άνοια

Διαβάζοντας κάποιος αυτή τη λέξη θα αναρωτηθεί τι σημαίνει, άλλοι θα αδιαφορήσουν επειδή δεν τους αγγίζει, αλλά υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας που όταν την  διαβάσουν,  ίσως ανατριχιάσουν από φόβο, ίσως δακρύσουν. Όλοι αυτοί είναι μια μερίδα ανθρώπων που μάλλον έχουν βιώσει ή βιώνουν την ασθένεια αυτή σε κάποιο συγγενικό πρόσωπο.

Αφορμή για αυτό το εγχείρημα ήταν η προσωπική μου περιπέτεια των δύο τελευταίων μηνών από την άμεση επαφή με τον πατέρα μου που για κάποιους λόγους έπρεπε να συμβιώσουμε κάτω από την ίδια στέγη. Ο μπαμπάς μου πάσχει από άνοια, η οποία εκδηλώθηκε μετά από μια χειρουργική επέμβαση και τον ταλαιπωρεί τα τρία τελευταία χρόνια. Όταν διαπιστώσαμε τα πρώτα συμπτώματα αμέσως απευθυνθήκαμε σε νευρολόγο του χορήγησε φάρμακα, και τον παρακολουθούσε συχνά. Όμως  δεν ζούσα την καθημερινότητα του και δεν ήξερα τις αντιδράσεις  του και τον τρόπο συμπεριφοράς του.

Όταν ήρθε σπίτι μας και έφυγε από τον οικείο χώρο του αποπροσανατολίσθηκε τελείως δεν ήξερα πώς να τον χειριστώ, ήμουν τελείως ανημέρωτη. Κάποιες στιγμές  ήταν χαρούμενος, άλλες έκλαιγε, άλλες κλινόταν στο κόσμο το δικό του, άλλες στιγμές τον έπιανε τάση φυγής.  Ήταν ένα μεγάλο μωρό που έπρεπε να τον φροντίζεις συνέχεια, διότι δεν θυμόταν ότι έπρεπε να φάει να πιεί νερό ή και ακόμα να του υπενθυμίζεις την σωματική του ανάγκη, να τον βάλεις για ύπνο.

Κάποια βράδια από τα πολλά τα άγρυπνα που πέρασα καθώς τον πρόσεχα διότι δεν κοιμόταν και έπρεπε να τον προσέχω να μη φύγει, σκεφτόμουν τις στιγμές που έβλεπα στην τηλεόραση τις ανακοινώσεις από silver alert για πρόσωπα που είχαν χαθεί και έλεγα Θεέ μου είναι δυνατόν πως χάνουν τους δικούς τους ανθρώπους. Ναι τους χάνεις διότι μόλις χαλαρώσεις λίγο την προσοχή σου φεύγουν γιατί είναι σύμπτωμα της ασθένειας η φυγή, και όταν φύγουν δεν θυμούνται να επιστρέψουν.

Οι κοινωνία μας υστερεί, το ίδιο υστερούμε κι εμείς, δεν έχει κανείς τις υποδομές ούτε η πολιτεία, ούτε εμείς για να διαχειριστούμε τέτοιες καταστάσεις. Η ενημέρωσή μου ήταν αυτή που μπορεί να προσφέρει το διαδίκτυο καθώς δεν υπάρχει κάποιος φορέας για να σου την προσφέρει. Μέσα από τις πληροφορίες που βρήκα έμαθα, ότι η άνοια είναι μια ραγδαία εξελισσόμενη νόσος και ότι σε λίγα χρόνια θα απαιτείται ένα μεγάλο κονδύλι από το κράτος για την χορήγηση φαρμάκων. Ανησυχώ πολύ και με στεναχωρεί το γεγονός ότι δεν υπάρχουν κάποια εξειδικευμένα κέντρα που να ασχολούνται με την πάθηση αυτή και τα νοσώντα άτομα. Υπάρχουν μόνο κάποια κέντρα φιλοξενίας ηλικιωμένων, αλλά δυστυχώς στα πιο πολλά οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες.

Θέλω μέσα από αυτές τις γραμμές να επιστήσω την προσοχή όλων  όσων έχουν ηλικιωμένα άτομα στη οικογένειά τους. Αν χρειαστεί να κάνουν κάποια επέμβαση οι άνθρωποί τους,  να ζητούν να τους λένε οι θεράποντες γιατροί τις πιθανότητες εκδήλωσης της άνοιας και μετά  να αποφασίζουν. Επίσης να αφουγκράζονται το καθετί και μόλις δουν κάτι περίεργο στη συμπεριφορά όπως μελαγχολία, απώλεια μνήμης άρνηση για τροφή και καθαριότητα να ζητούν αμέσως ιατρική βοήθεια. Ακόμη να τοποθετούν σε εμφανές σημείο στα ρούχα τους ένα σημείωμα με τα στοιχεία τους, ώστε σε περίπτωση που χαθούν να εντοπιστούν εύκολα.  Επιπλέον οι ίδιοι να ενημερώνονται και να προετοιμάζονται κατάλληλα, διότι είναι πολύ δύσκολο να λες μπαμπά τι κάνεις και να σου απαντά τι καλή κυρία που είσαι, πως σε λένε…...   Προσοχή λοιπόν ……….

Λιάσκου Ελένη